دست نوشته های یک م-شیمی

واژه های خالی تیرماه سخن ها دارند و تو سکوت می کنی واژه های خالی به تو نگاه می کنند و تو آن ها را نمی بینی. مدت هاست که از دیدگانت محوشان کرده ای. در همان هوای مه آلود، در مه رهایشان کرده ای. و واژه ها در بی خبری تمام به سوی تو روان می شوند در حالی که چیزی نمی گذرد از تندی ضرباتشان. واژه های خالی شده که همه چیز را تهی کردند. همه چیز را. حتی آخرین کوزه ها را هم بر شوره زار ریختند تا هرگز قطره ی آبی به چشمان همیشه منتظر تو نرسد! قطره ی آبی به صاحب تمام باران های آبان. و نرسید! واژه های خالی شده به سوی تو سرازیر می شوند و تو مثل همیشه سکوت می کنی و اینبار آرام تر از همیشه. ساکت تر از همیشه. واژه دست نوشته های یک م-شیمی...

در گیر و دار کارها و ساخت ست آپ و انواع پیچ و تاب ها، صدای ساز یک جوان بیست و هفت هشت ساله در متروی انقلاب است که آرام آرام تو را می برد به تمام موسیقی های زندگی، تمام آنانی که سازی نواختند و رفتند، به هر طریقی. به موسیقی حال زندگی ات فکر می کنی. و اینکه موسیقی آینده ات چه طور خواهد بود... همه ی این دست نوشته های یک م-شیمی...

دست نوشته های یک م-شیمی...